Fotoğraflar geçen zamanın belki de en somut delili.
Bazen öylesine güzel bir gün yaşıyoruz ki günün 72 saat olmasını istiyoruz.
Bazen öylesine berbat bir gün yaşıyoruz ve güne dair bir saniye bile fazla geliyor; tez elden bitmesini diliyoruz.
Unutmak istemediğimiz kareler birikintisiyle albümler yapıyoruz.
''Unutmak istemedikleri'' kareler temalı olanlar da ise zoraki gülümsemeler eşliğinde –muş gibi yapıyoruz.
-muş gibi yapmak diyince aklıma Dexter'dan 05:48 - 07:14'deki görüntüler geldi ve dolayısıyla bu dakikalar arasında geçen cümleler...
''Birisi resmini çekerken gülümsüyorsun. Mutlu olup olmaman fark etmez...'' http://www.dizi-mag.com/dexter-1-sezon-4-bolum-izle-dizi.html (Gerilim-suç-gizem türünde görselleri izleyebiliyorsanız, diziyi izleyiniz derim.)
Geçen zaman ve değişen insan bileşkesi, eski siz'le şimdiki siz arasında uçurumlar doğurur.
Terk ettiğiniz şehirler, dostlar, sevgililer kaybolmuştur birer birer...
Öyle bir gün gelir; görmek istemediğiniz resimleri bir çırpıda yırtıp atarsınız, yakarsınız, derseniz ki gelişen teknoloji silersiniz olur biter.
Objektife takılanlar değil, objektifte sonsuza kadar kalanlarla başka başka karelere...
3, 2, 1... ve anın ölümsüzlüğü...
Yorumlar
Yorum Gönder